چگونه کسالت را به ایده های درخشان تبدیل کنیم

طبق یافته های علمی، رابطه مستقیمی بین زمان های بی حوصلگی و افزایش خلاقیت وجود دارد. مهم این است که چطور از این لحظات کسالت بار به نحو درستی استفاده کنید. اگر به جای اینکه تمام وقت فراغت خود را در شبکه های اجتماعی بگذرانید؛ ذهنتان را کمی آزاد بگذارید، درست در لحظاتی که احساس بی حوصلگی بر شما غالب می شود؛ ذهن شروع به ارتباط برقرار کردن بین نقاط غیرمرتبط می نماید و در همین لحظات است که ایده های ناب متولد می شوند.

چرا بی حوصلگی در کودکان، خیلی کمتر از بزرگسالان است؟

به دوران کودکی تان فکر کنید. به روزهایی که مدرسه ها تعطیل بود و رها از همه ی نگرانی های عالم ، به بازی و وقت گذرانی مشغول بودید. چیزی به نام بی حوصلگی وجود نداشت؛ چون هر چه که انجام می دادید، حتی ساده ترین کارها، مانند خط خطی کردن دیوارهای کوچه، با لذت و اشتیاقی درونی انجام می شد.

رابطه کسالت و خلاقیت

داشمندان با بررسی روند زندگی انسان ها از کودکی تا بزرگسالی، رابطه بین کسالت و خلاقیت را کشف کردند. وقتی به کاری که انجام می‌دهیم علاقه‌ای نداریم، ناخواسته ذهنمان را ترغیب می کنیم به دنبال راه های جدیدی برای مشغول کردن خویش بگردد.
یعنی وقتی در بزرگسالی، خود را در میان انبوهی از کارها، مسئولیت ها و شرایط ناخواسته پیدا می کنیم، ذهنمان به صورت غیرارادی شروع به ایجاد ارتباطات جدید می نماید.

وقتی تکنولولوژی خلاقیت ما را می کُشد!

اما از وقتی تلفن همراه جزئی جدایی ناپذیر از زندگی انسان ها شد، از وقتی اینستاگرام و نتفلیکس آمد؛ دیگر ذهنمان مجالی برای قرار گرفتن در شرایط خلق ایده های ناب پیدا نمی کند. ما از اینکه ذهنمان برای دقایقی بی کار بماند می ترسیم ، از هجوم افکار و احساسات ناخواسته می ترسیم و برای همین است که به موبایل و شبکه های اجتماعی پناه می بریم.

رابطه بی حوصلگی و نارضایتی

سندی مان، مدرس ارشد روانشناسی در دانشگاه مرکزی لانکشایر و نویسنده کتاب علم کسالت ، می گوید :

بی حوصلگی حالتی از نارضایتی است که به صورت تحریکات عصبی دریافت می کنید . نارضایتی بیشتر؛ یعنی شما به دنبال تحریک عصبی بیشتری هستید. اگر نمی توانید دلیلی برای آن در بیرون از خود پیدا کنید، در درونتان دلیلی برایش خواهید یافت، زیرا ذهن ما همیشه فعال است.

ما اغلب این جستجو برای تحریک عصبی را به صورت سرگردانی ذهنی یا خیال پردازی تجربه می کنیم. این حالت شبیه زمانی است که ما در خواب مشغوب دیدن روئیا هستم. در این وضعیت به ناخودآگاه خود دسترسی داریم و بین رویدادها و تجربیات مختلف مان ارتباط برقرار می کنیم.

این ارتباطات جدید می‌تواند منجر به ایده‌های جدیدی شود. وقتی همه چیز را رها می کنید؛ افکارتان باقی می‌ماند. این همان سکون ذهن است که به شما امکان می دهد ایده جدیدی خلق کنید و ارتباطات جدید برقرار کنید.

یک سئوال مهم

وقتی موبایل و اینترنت هر روز بیش از پیش در زندگی ما نفوذ می کنند و دیگر زمانی برای خیال‌پردازی و بروز خلاقیت باقی نمی‌گذارند؛ نسل جدیدی که مجالی برای پرورش خلاقیت ندارند، چطور می توانند در آینده کشور تاثیر گذار باشند؟

فرزندان ما چگونه می توانند بدون خلاقیت و نوآوری؛ در آینده مبهم کسب و کارها، شانسی برای دوام داشته باشند؟

پاسخ به این سئوال ها می تواند بر آینده جوامع بشری و فرزندان ما که سازندگان آن هستند تاثیر قابل توجهی بگذارد.

کِسل بودن همیشه مفید نیست

در پایان محض احتیاط باید بگویم: کِسل بودن همیشه مفید نیست و اگر کنترل نشود می تواند به یک احساس مخرب تبدیل شود. اینکه فقط بنشینیم و حوصله مان سر برود فایده ای نخواهد داشت. بلکه باید یادبگیریم چگونه از این لحظات خسته کننده بهره ببریم.

لینک کوتاه مطلب : idiato.net/bor