منحنی ربات چیست؟ ( چه کنیم تا کارمان را ربات ها تصاحب نکنند )

زمانی که ماشین ها جای ما را بگیرند و ما را در بازی که قواعد آن را خودمان نوشته ایم شکست دهند، چه احساسی خواهیم داشت؟

درباره مارتی نویمایر

مارتی نویمایر نویسنده و سخنران 74 ساله ی آمریکایی است که به صورت تخصصی در زمینه طراحی، برندسازی ، خلاقیت و نوآوری فعالیت می نماید.
او سالها با شرکت های همچون ادوب، اپل، مایکروسافت ، اچ پی و سایمان تک، در زمینه طراحی و بسته بندی محصولات همکاری کرده و در شکل دهی برند شرکت های بزرگ و کوچک زیادی نیز نقش داشته.

نویمایر بوسیله ارتباط تنگاتنگ با این دست شرکت ها، تجربیات گرانبهایی به دست آورده که برخی از آنها را در قالب 8 جلد کتاب به رشته تحریر درآورده که کتاب “زاگ – چگونه یک نام تجاری متمایز بسازیم” در ایران ترجمه و منتشر شده است.

همچنین او مبتکر مدل “منحنی ربات” است. منحنی ربات به شما می گوید که چرا مهارت هایتان قدیمی و بلااستفاده می شود، چرا شرکت شما همیشه از رقبا عقب می افتد؟ چرا بسیاری از مشاغل و پروژه ها بدلیل مقرون بصرفه نبودن استخدام و به کارگیری نیروی انسانی، نهایتاً برون سپاری می شوند؟

منحنی ربات یک مدل ساده از نوآوری است که نشان می‌دهد چگونه فرآیندها، کسب‌وکارها و فن‌آوری‌های جدید به طور مداوم فرآیندهای قدیمی را از بین می‌برند و فرصت‌های جدیدی برای ثروت آفرینی ایجاد می‌کنند.

مطلب زیر به قلم مارتی نویمایر است که در وبسایت شخصی اش منتشر شده، که با خواندن آن می توانید درکی نسبی از منحنی ربات به دست آورید و با بررسی شرایط فعلی کسب و کارتان، ببینید کجای این منحنی قرار دارید!

آینده ای نه چندان دور و ربات های همه کاره

این پیش بینی تقریباً قطعی است که در آینده ای نه چندان دور، بسیاری از وظایف ما؛ از راندن اتومبیل گرفته تا جارو کشیدن کف اتاق های خانه را ، ربات ها به عهده خواهند گرفت. اما کارهایی که ربات‌ها برای ما انجام می‌دهند فراتر از اینها است.

در حال حاضر در دو بیمارستان دانشگاه کالیفرنیا، روبات‌های توزیع کننده دارو وظیفه رسیدگی و توزیع داروی بیماران را برعهده دارند. در ایستگاه فضایی بین المللی، یک ربات انسان نمای 136 کیلویی؛ در حال آموزش دیدن است است تا وظایف ساده ای را بر عهده بگیرد.

چرا انقدر دور برویم؟ در دنیای دیجیتالی، مهندسین، نرم افزاری را پیاده سازی کرده اند که از هوش مصنوعی قدرت گرفته، مجهز به علم روایی (Narrative Science) است و قرار است جای نویسندگان را بگیرد. در حال حاضر این نرم افزار اخبار بازار بورس را تجزیه و تحلیل می کند و گزارش تحلیلی و مقالاتی درباره آن ها می نویسد. این کار را درباره رویدادهای ورزشی هم انجام می دهد.

اخیراً تحقیقاتی توسط محققان دانشگاه آکسفورد انجام شده که نشان می دهد: 47 درصد از مشاغل بازار کار ایالات متحده در معرض تصاحب توسط رایانه ها قرار دارند. به زودی، ما همکاران فروشنده رباتی، در ادارات دستیارانی باهوش مصنوعی و در صنعت ساخت و ساز هم کارگران ساختمانی رباتی را شاهد خواهیم بود.

حتی متخصصان با مهارت های سطح بالا مانند پزشکان و وکلا نیز می توانند در برابر همتایان مکانیزه خود آسیب پذیر باشند. به عنوان مثال، در بررسی اسناد قانونی، رایانه ها ارزان تر و دقیق تر از وکلا هستند و با اتصال به دریایی بی کران از مستندات و قوانین ذخیره شده خود؛ به سرعتی باورنکردنی پروسه بررسی پرونده ها را طی خواهند کرد.

در آزمایشات تشخیص سرطان ریه نیز، واتسون (ربات نسل سوم – ساخته شده توسط شرکت آی بی ام) بهتر از پزشکان بود. اینکه این سطح از پیشرفت ربات ها هیجان انگیز است یا وحشتناک موضوع دیگری است.

با این حال، آنچه غیرقابل انکار است این است که طی صدسال اخیر ماشین‌های زیادی جای کارگران انسانی را گرفته‌اند. و در بیشتر موارد، فناوری بیش از آنکه مشاغل را از بین ببرد؛ شغل ایجاد کرده است و زندگی کارگران را بهبود بخشیده است.

البته نظرسنجی هم وجود دارد که دانشگاه Elon اخیراً به صورت اینترنتی انجام داده که می گوید: کارشناسان فناوری در مورد اینکه رایانه ها و مکانیزه شدن مشاغل، موجب این خواهند شد که میلیون ها کارگر بی کار شوند، اختلاف نظر دارند.

منحنی ربات ، سراشیبی کسب و کارها به سوی ماشینی شدن

پروسه تحقیق و توسعه برای آسان سازی روند انجام کارها؛ همیشه هزینه زیادی به خود اختصاص داده و طی آن کسب و کارهایی که در راس هرم مشاغل هستند و فرآیند انجام آنها نیاز به خلاقیت بالایی دارد به مرور زمان ساده تر شده و قدم به قدم از کار خلاقانه به کار ماهرانه، از کار ماهرانه به کار روتین و در انتها به کار روباتی تبدیل می شوند. من این را منحنی ربات می نامم.

از منحنی ربات جلو بزنید

در راس منحنی ربات، کار خلاقانه است.که طی این نوع کارها اکتشافات علمی، اختراعات و ایده‌های تجاری جدید متولد می شوند. هزینه انجام این نوع کارها بالاست و بطبع ارزش بالایی هم در فرآیند آنها خلق خواهد شد.
یک پله پایین تر، کار ماهرانه است که شامل کار متخصصانی مانند پزشکان و وکلا می شود.

وقتی کار ماهرانه را استاندارد کنیم، فناوری می تواند آن را متحول کرده و به یک کار ساده و روتین تبدیل نماید. و همان طور که می دانیم، کار را می توان برون سپاری کرد.

به عنوان مثال وقتی یک شرکت اپراتور تلفن همراه نیاز به چند برنامه نویس حرفه ای داشته باشد، می تواند یک برنامه نویس حرفه ای با شرایت کاری حضوری استخدام نماید و این برنامه نویس خود، برنامه نویسان نیمه حرفه ای دیگر را که در سراسر دنیا پراکنده هستند به صورت غیر حضوری جذب و مدیریت نماید.

وقتی هم که می‌توان کار را با قیمت ارزان‌تر یا به صورت شبانه روزی با ماشین‌ها انجام داد، آن زمان است که کار روتین به یک کار رباتی تبدیل می‌شود.

زمانی یک انسان برای پاسخ گویی به تماس های تلفنی زیاد استخدام و به کارگیری می شد، ولی حالا این کار را یک رایانه که مجهز به نرم افزار اپراتوری است انجام می دهد. و یا جوشکاری در کارخانه خودرسازی وظیفه اتصال قطعات حساس را برعهده داشت در حال حاضر با یک بازوی رباتیک جایگزین شده است.

چگونه کسب و کارمان در اوج بماند؟

بهترین شغل ها همیشه در بالای منحنی ربات خواهند بود و هرچه به سمت بالای منحنی پیش برویم احتمال اینکه کار شما توسط ربات ها تصاحب شود کمتر خواهد شد.

سئوالی که مطرح می شود این است که چگونه می توان به آنجا رسید و مهمتر از آن، در آنجا ماند؟ چگونه از دزدیده شدن فیش های حقوقی مان توسط ربات ها جلوگیری کنیم؟ پاسخی یک کلمه ای برای این سوال وجود دارد: فرامهارت ها.

ربات‌های امروزی هنوز نسبتاً ابتدایی هستند و مهارت‌های آن‌ها مختص به انجام کارهایی خاص است. از سوی دیگر، انسان‌ها توانایی توسعه مهارت‌های فراشناختی را دارند که ما را صاحب توانایی می کند که فرانسوی‌ها آن را savoir faire می‌نامند، اینکه چه کاری را کجا انجام دهیم(توانایی انجام عمل مناسب در موقعیت های اجتماعی متناسب).

این فرامهارت ها، شناخته شده ترین موتور برای هدایت نوآوری و رشد اقتصادی جوامع هستند. همان چیزی هستند که مشارکت ما را منحصر به فرد و ارزشمند می کنند و نمی گذارند مشاغلمان توسط ربات ها تصاحب شده یا برون سپاری شوند.

فرامهارت هایی برای رسیدن به بالای منحنی ربات

من تعدادی از فرا مهارت‌ها را شناسایی کرده‌ام که معتقدم جرقه ای برای نوآوری هستند و به عنوان اصول راهنما برای زندگی در عصر فراصنعتی عمل می‌کنند، و در کتاب خود به نام Metaskills: Five Talents for the Robotic Age به طور مفصل در مورد آنها صحبت کرده ام.

این فرامهارت ها به طور خلاصه، عبارتند از: احساس (شهود و همدلی )، دیدن (درکی جامع و کامل و بدون تعصب از ماجرا داشتن )، رویاپردازی (تخیل کاربردی )، ساختن (استفاده از فرآیندهای طراحی و تفکر طراحی)، و یادگیری (اینکه بفهمیم بهترین حالت یادگیری مان کدام است).

به عبارت دیگر، فرا مهارت‌ها برای خلاق بودن ضروری هستند و خلاق بودن یک ویژگی ضروری برای انسان عصر حاضر است.

سیاست آموزش و پرورش امروز کشتن فرامهارت ها است

مشکل این است که مدارس ما این مهارت‌ها را آموزش نمی‌دهند. آنها دانش آموزان را تشویق نمی کنند که تفکری مستقل داشته باشند.

بسیاری از سیاستگذاران ما بر این باورند که اگر استانداردهای آموزشی خود را فراتر ببریم و فشار بیشتری برای آموزش و یادگیری علوم، فناوری، مهندسی و ریاضیات بیاوریم، اقتصاد را احیا خواهیم کرد و با کشورهایی که مشاغل ما را تصاحب می کنند بهتر رقابت خواهیم کرد.

اما این یک شیوه استراتژیک و صحیح برای در پیش گرفتن نیست. دنیا روبات‌های انسانی نمی‌خواهد: روبات‌های واقعی دارد. در عوض، افراد خلاق با تخیل و بینش عمیق می خواهد.

تفکر طراحی و آینده آموزش

پس چه کار باید کرد؟ من پیشنهاد می‌کنم که موضوعات درسی را تغییر دهیم، نسل جدیدی از معلمان را پرورش دهیم و تسلط بر فرامهارت را مهم‌تر از مدرک‌ها و کتاب‌های درسی و آزمون‌هایی کنونی کنیم.

برای انجام این کار، ما باید فرهنگی بسازیم که تخیل را جایگزین تفکر کل نگر، یادگیری غیرفعال را با یادگیری عملی، و رقابت ناسالم را با خلق ارزش جایگزین کند.

ریاضیات، فیزیک، هنر و سایر موضوعات سنتی باید به عنوان پیش زمینه ای برای کشف فرامهارت ها درنظر گرفته شوند. دانش آموزان باید به جای یادگیری مبتنی بر موضوع، به یادگیری پروژه محور بپردازند.

به جای اینکه از دانش‌آموزان خواسته شود که یاد بگیرند، باید از آنها خواسته شود تا به پروژه‌های خلاقانه‌ای بپردازند که به آن‌ها کمک می‌کند علایق و منبع شخصی انرژی و انگیزه خود را پیدا کنند.

نگاه فعلی به فرهنگ آموزش و تربیت همان نگاهی است که در خطوط مونتاژ و بمنظور تولید خودروهای عالی پاسخگو است، اما با آن نمی توان دانش آموزان عالی در خروجی مدارس و دانشگاه ها داشت.

نگاه فعلی ما را به این باور رسانده است که اگر چیزی را نتوان شمرد، سنجید، اندازه‌گیری یا حفظ کرد، آن چیز نمی‌تواند مهم باشد. اما برعکس است. دنیای قدیم حول محور دانش و کالاهای مادی در گردش بوده اما دنیای جدید بر محور خلاقیت و مسئولیت اجتماعی خواهد چرخید.

فناوری به طور اساسی انواع کارهای ما را تغییر خواهد داد – و این چیز خوبی است. ما دیگر نمی‌توانیم باهوش‌تر، سریع‌تر یا ماهرتر از رایانه‌ها باشیم. تنها چیزی که می توانیم باشیم انسانی منحصر به فردتر است.

لینک کوتاه مطلب : idiato.net/rb

cli.re | rebrand.ly | zaya.io